Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Η εξαίρεση

Όλες οι σταγόνες της βροχής
όλες είναι ίδιες θα μου πεις
μα κάπου ενδιάμεσα
υπάρχουν κι αυτές
που μοιάζουν με λάσπη
γεμάτες ενοχές

Όλα τα ‘χει πλάσει ο θεός
όλα τα έχει δώσει, όλα φως
κι έτσι όπως τα μοίρασε
έκανε διαίρεση
στον κανόνα να
υπάρχει η εξαίρεση

όλα τα χορτάρια του αγρού
θέλουν το νερό τους που και που
μα κάπου ενδιάμεσα
υπάρχουν κι αυτά
που θέλουνε το αίμα μας
νεράκι να κυλά

όλα τα αστέρια του ουρανού
όλα είναι ιδία μέσα στον νου
μα στο βάθος έχουν
αλλόκοτο περίγραμμα
έχουν βάθη ύψη
στενά κι ανοίγματα


Μάστορης Γιώργος                                                                  13 / 2 / 2007

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Ήρθε ο χειμώνας πάλι

Ήρθε ο χειμώνας πάλι
ο ήλιος χάνεται νωρίς
χρώματα η γη αλλάζει
κρυώνω πάλι θα μου πεις

κι εγώ θα ανοίξω τα φτερά μου
σφιχτά μέσα θα σε κρατώ
φωτιά να γίνουν τα όνειρα μου
για σένανε που λαχταρώ

μα τι είναι αυτά που λέω
 δυο χρόνια λείπεις μακριά
δυο χρόνια με το χθες παλεύω
 στου χωρισμού τα δάκρυα
κοιτάζω μέσα ο καθρέφτης
 το είδωλο μου έχει θολό
και νιώθω να ‘μαι ο επισκέπτης
 στο ίδιο μου το όνειρο

ήρθε ο χειμώνας πάλι
ο ήλιος χάνεται νωρίς
χρώματα η γη αλλάζει
κρυώνω πάλι θα μου πεις

κι εγώ θα ανοίξω τα φτερά μου
σφιχτά μέσα θα σε κρατώ
διπλή θα είναι η χαρά μου
στον έρωτα σου να χαθώ


Μάστορης Γιώργος                                 14 / 1 / 2007

Είναι ο χρόνος

Κοίτα πως
κοκκινίζει το πρωί ο ουρανός
κοίτα πως
τ’ αστέρια σβήνουν και χάνονται στο φως

χάθηκε και το φεγγάρι
όπως το όνειρο μαζί του σε ‘χει πάρει
είναι ο χρόνος 
λυτρωτής μα και φυγής ο πόνος

φύγε μόνος θέλω να ‘μαι
που και που θα σε θυμάμαι
μια ζωή για σένα είχα
μια ζωή

μια ζωή για σένα μόνο
μια ζωή σε λάθος χρόνο
μια ζωή που πια δεν έχω
μια ζωή

πες πως ήσουν μια σελίδα
γύρισε και δεν σε είδα
πες πως ήσουν στο ρόλοι
ένα λεπτό

Κοίτα πως
πως βραδιάζει σκοτεινιάζει ο ουρανός
κοίτα πως
τ’ αστερία ανάβουνε και δίνουνε το φως

άναψε και το φεγγάρι
που για πάντα στο όνειρο του σε ‘χει πάρει
είναι ο χρόνος 
λυτρωτής μα και φυγής ο πόνος


Μάστορης  Γιώργος                                                            7/2/2007

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Στο λιμάνι του αποχωρισμού

 Σ’ ένα λιμάνι του αποχωρισμού
με τι μελάνι να γράψω του καημού
για ποιο ταξίδι που θα ‘φευγες εσύ 
για ποιο παιχνίδι που σου ‘μαθε η ζωή

σ’ ένα καράβι στα σύννεφα του νου
ένα σου δάκρυ στο φως του φεγγαριού
λόγια αγάπης που ξέχασες να πεις
σβησμένος χάρτης μιας άλλης εποχής

σ’ ένα λιμάνι του αποχωρισμού
σε λίγο φτάνει καράβι του χαμού
σκέψου πριν πάρεις απόφαση ζωής
κι αν θα σαλπάρεις αντίο μην μου πεις


Μάστορης Γιώργος                                  21 / 5 / 2007 

Eσύ σταυρώθηκες για μένα

"Την ψύχη σου θα παραδόσεις
εκεί που ανήκει στον ουρανό
μ' ένα φιλί σ' έχουν προδώσει
με δυο καρφιά σ' ένα σταυρό"

τόσα που λέγανε για σένα
ποιον να πιστέψεις και τι να πεις
αν ήταν να ‘τανε όλα ψέμα
δεν θα είχε λόγο πια κάνεις

εσύ σταυρώθηκες για μένα
που το εγώ ήμαστε εμείς
μα δεν πιστέψανε σε σένα
στην σωτηρία της ψυχής

"έπειτα τρις, ντυμένος στα άσπρα
πιο δυνατό απ’ του ήλιου φως
έγινε μέρα ‘σβήσανε τα άστρα
τον δρόμο σου ‘δειξε ο θεός"

τόσα που έγραψε η ιστορία
ενός ανθρώπου, γιο θεού
στα δυο μας χέρια η κοινωνία
είναι τα καρφιά ενός σταυρού


Μάστορης Γιώργος                                                        5/4/2007

Απολαμβάνω την γαλήνη

Κάποτε ήμουνα παιδί
περνούσε ξένοιαστα η ώρα
μα και στο σήμερα μπορεί
να είμαι ένα παιδί ακόμα

κάποτε είπα σ’ αγαπώ
και δεν με νοιάζει τι θα γίνει
μες στης ζωής μας τον χαμό
απολαμβάνω την γαλήνη

όλα αλλάζουν τελικά
μα στην ουσία ίδια μένουν
κάποτε ήμασταν παιδιά
και τώρα τα τριάντα φεύγουν


όλα αλλάζουν τελικά
μα στην ουσία ίδια είναι
το να επιλέγουμε για μας
το έλα μείνε η το φύγε

κάποτε είπα σ’ αγαπώ
και δεν με νοιάζει τι θα γίνει
σ’ αυτά που ζήσαμε και ζω

απολαμβάνω την γαλήνη


Μάστορης Γιώργος                                                       24/5/2006

Βρέξε όσο θέλεις ουρανέ

Πάλι σύννεφα μαζεύτηκαν
σκοτείνιασε ο ουρανός
πάλι θα μου στείλεις μήνυμα
θα βρέξει ο καιρός

βρέξε όσο θέλεις ουρανέ
να ξεδιψάσει ο τόπος
τι κι αν έχασες, το χρώμα σου το μπλε
βρέξε! δεν υπάρχει λόγος
όταν ρίχνεις τη βροχή ουρανέ
στο δρόμο θα ‘μαι πάντα μόνος
να ψάχνω για να βρω, τη χώρα του ποτέ
να σταματήσει εκεί ο χρόνος

αν ποτέ μέσα στα μάτια μου
τα δάκρυα στεγνώσουν
θα βρω μέσα τα κομμάτια μου
τον ουρανό να ενώσουν



Μάστορης Γιώργος                                                     8/ 7 / 2005

Αρχειοθήκη ιστολογίου